Ze zat al jaren niet lekker in haar vel op werk. De functie was niet meer uitdagend genoeg voor haar persoonlijk. Er werd veel druk op haar gelegd, en haar dagen waren gevuld met kennis delen met nieuwe collega's en vragen beantwoorden. Iedere keer hetzelfde verhaal aan het vertellen.
Thuis 2 kinderen waarvan één heel slecht in slaap kon komen. En ze toch wel iedere nacht wakker werd gemaakt, en ook vaak sliep met de kleine in bed. Waardoor ze nooit echt lekker uitgerust wakker werd.
Daarnaast is de overtuiging die ze mee gekregen heeft van haar moeder, dat haar huis en huishouden de trots moet zijn als moeder. Altijd alles schoon, gepoetst, gewassen, vers gekookte maaltijden, alle tijd voor je kinderen maken. Iedere vrije minuut van haar tijd ging naar het gezin, met alle liefde reed ze naar sporten van de kinderen, en ieder weekend op de koffie bij de oma's.
Een paar maanden geleden weigerde haar lichaam, ze was zo intens moe, verkrampte spieren, en kon de energie niet meer vinden om de dag door te komen.
Ook werd ze prikkelbaar tegen haar man en kinderen, en ook collega's zagen een andere kant van haar. Chagrijnig, kortaf, en als ze alleen was had ze uit het niks huilbuien die maar bleven komen. Toch bleef ze maar door gaan, het gaat vanzelf weer over ...
Tot haar man wilde dat ze eens naar de huisarts ging. Daar werd voor het eerst
gesproken over een burn-out. Een traject bij een therapeut werd gestart, en er werden verschillende manieren besproken om tot rust te komen, en stap voor stap te kunnen herstellen.
Toen ze bij mij in de praktijk kwam was ze op een punt aangekomen dat ze haar hele leven niet zeker was. Ze werkte niet meer, want ze zat in de ziektewet en wilde ook niet meer terug naar haar werk. Ze zat er al jaren niet meer op haar plek. Ze besloot dat ze ná de ziektewet een andere baan wilde gaan zoeken. Haar gezin kon ineens niet meer rekenen op haar om alles te doen. Want ze had er de kracht niet meer voor. Dat gaf haar stress terwijl dat het laatste is wat je op dat moment nodig hebt.
En ook de relatie met haar man verliep stroef, hij begreep niet goed wat ze meemaakte en vond het ook moeilijk om te dealen met haar huilbuien, en dat ze zo ontroostbaar was. Hij nam onbewust afstand van haar.
Ze liep enorm vast en ook al had ze enorm veel aan haar therapeut, ze had even geen ruimte in haar hoofd om na te denken over de toekomst.
Toen ik ging afstemmen zag ik direct een enorme wolk van donkere energie in en om haar hoofd. Dit zie ik vaker bij cliënten die heel veel piekeren en in doem scenario's denken. Als je de hele dag aan het nadenken bent, en je hoofd constant 100% AAN staat, ben je niet meer bezig met je lijf.
Ik zag ook direct een afsluiting van het hoofd met de rest van het lichaam. Het hart stond dus niet meer in verbinding met het hoofd. Wanneer deze niet meer zijn verbonden met elkaar communiceren ze ook niet meer. Je hebt dan het contact met jezelf kwijt te zijn, en je weet niet meer wat je nu wil. Want je hoofd kan niet meer bedenken wat het hart nu eigenlijk voelt. En je gevoel is je graad meter.
Ik heb de blokkades tijdens de healing los gemaakt, aangezien dit een grote blokkade was heeft ze zich nog een paar dagen erg moe en duizelig gevoeld. Ook kwam er veel emotie los. Eigenlijk voelde ze zich na de healing niet zo fijn. Ik heb haar verteld dat dit heel normaal is bij het los maken van zo'n grote blokkades.
Toen de hoofdpijn eenmaal gezakt was kreeg ik na een paar dagen een berichtje "Ik heb eindelijk weer een goede dag! Voor het eerst geen zwaar gevoel in mijn hoofd, ik had zelfs ineens zin om met de kinderen te gaan picknicken."
Bij de tweede sessie een paar weken later hebben we gesproken over je eigen energie bewaken. Ik vind het namelijk heel belangrijk dat je goed leert aarden, en jezelf energetisch afschermen. Het is niet alleen afschermen maar vooral je eigen energie bewaken.
Ik heb wat oefeningen meegegeven die helpen gedurende de dag. En ook heb ik verschillende Reiki vormen toegepast in deze behandeling.
Na de tweede behandeling gaf ze aan dat haar lichaam eindelijk echt ontspannen begon aan te voelen, het leek wel alsof ze ook beter begon te slapen, zelfs als de kleine weer in bed kroop midden in de nacht.
Voor het eerst begon ze ook vrede te krijgen met het feit dat ze in de ziektewet zit, en er dingen aan het veranderen zijn in haar leven.
Binnenkort staat onze derde afspraak gepland en ik ben zo benieuwd welke stappen ze nog meer heeft ondernomen in de laatste weken.
Een burn-out traject is net als een burn-out niet iets waar je snel door heen kan gaan. Het kost tijd. En je doorgaat verschillende fasen in je herstel.
Het Burn-out Traject ondersteund je herstel proces, en eventueel een traject wat bij een therapeut loopt. Gedurende een aantal maanden met verschillende behandelingen. Wil je meer weten wat het traject in houdt, klik dan hier.